De weer zichtbare kerkfundament herinnert aan de geschiedenis van de schade door grondverzakkingen en dient vandaag als een symbool van het “verloren” dorp. Het groenvoorziening bevindt zich aan de Neustraat ten noorden van de Keltenhal. Als gevolg van de winning van het ijzermangaanerts in het noordelijk gelegen mijngebied Amalienhöhe begonnen de grondverzakkingen vanaf 1908 in te grijpen op de bebouwing van Waldalgesheim. De huizen van het overwegend oudste deel van het dorp moesten worden afgebroken. Van de in 1908 bestaande 268 huizen en boerderijen lagen 177 in het als schadegebied erkende mijngebied. Tot in de jaren '70 werden 157 panden afgebroken. Voor 37 huizen en boerderijen was er geen vervanging. In het nieuwe dorpsgebied werden 124 nieuwe vervangende gebouwen opgericht. Ook de katholieke en de protestantse kerk in het schadegebied respectievelijk “breukgebied” moesten worden afgebroken.