De planning werd uitgevoerd door het architectenbureau Markwort & Seibert uit Darmstadt, dat ook verantwoordelijk was voor de architectuur van de mijngebouwen van de mijn Amalienhöhe. De woonhuizen van de werkerswoning zijn ontworpen als vervangende woningen voor de door mijnzettingen beschadigde huizen in Waldalgesheim. Ze bevinden zich aan de Ernst-Esch-Straat 1-11 en 2-10, in de Tuinstraat 3-17 en aan de Provinciale Straat 26-32. De wijk werd ontwikkeld met kleinschalige boerderijen in barok- of neoclassicistische Heimatstijl. De uniforme, strenge opzet behoort tot de opmerkelijkste werkerswoningen die aan het begin van de 20e eeuw in Duitsland zijn ontstaan.